Środowiska leśne

Ekosystemy leśne zajmują powierzchnię 6181,46 ha, co stanowi 18,9% powierzchni Parku. Głównymi gatunkami lasotwórczymi są: sosna zwyczajna z 72,8% udziałem w drzewostanach jako gatunek panujący, brzoza brodawkowata - 12,5%, olsza czarna - 5,8 %, brzoza omszona - 2,5%, świerk pospolity - 1,3%, sosna czarna - 1%. Pozostałe gatunki takie jak: buk zwyczajny, dąb szypułkowy, jesion wyniosły nie przekraczają 1% udziału we wszystkich drzewostanach Parku.

Duży udział sosny powoduje, że w Parku mamy do czynienia głównie z drzewostanami iglastymi, (borami). Występują one na prawie wszystkich typach siedlisk leśnych, a więc są zróżnicowane zarówno pod względem ekologicznym, jak i pod względem zwarcia, zadrzewienia, bonitacji a także pochodzenia i wieku.  

Spośród drzewostanów złożonych z innych gatunków istotniejszą rolę odgrywają lasy z udziałem olszy czarnej oraz brzóz – brodawkowatej i omszonej. Obecnie, drzewostany olszowe i brzozowe stanowią dominujący element zalesionych brzegów dwóch wielkich jezior Parku.

W okresie ostatnich 100 lat powierzchnia lasów na całym obszarze, a zwłaszcza na Mierzei zwiększyła się i to w wyniku rozwoju naturalnych drzewostanów, ale przede wszystkim w efekcie sztucznych nasadzeń.

Drzewostany sztucznego pochodzenia, w tym głównie zalesienia porolne, przeważają w obwodzie ochronnym Smołdzino. W obwodach ochronnych: Kluki i Żarnowska, gdzie dominują siedliska bagienne, występują drzewostany sosnowe oraz mieszane i liściaste również w większości sztucznego pochodzenia. Natomiast w obwodach ochronnych zlokalizowanych na Mierzei Łebskiej: Rąbka, Smołdziński Las i Rowy drzewostany stanowią głównie bory nadmorskie występujące na wydmach. Swoistą ich cechą jest udział sosny czarnej i kosodrzewiny - gatunków obcych, które wprowadzono w latach 1900-1932 w celu utrwalenia wydm ruchomych